Aaidieren

Op maandag 24 februari kwam stal Deyaert bij ons op bezoek. Stal Deyaert is een vzw die mensen contact wil laten maken met aaidieren. Er wordt op voorhand gekeken of een dier zich goed voelt om de taak te vervullen als aaidier. Elk dier mag sowieso maar éénmaal in de week mee op uitstap. Per week maakt de vzw maximaal drie uitstappen. Op die manier krijgen de dieren voldoende rust.

Wij geloven in de rust van de affectie van een dier en kregen deze keer het bezoek van kippen, konijnen, cavia’s, een kat en een hond.

Elk dier heeft een naam. De kippen (zijdehoentjes), luisterden naar de naam Jenny en Pluche. Voor deze gelegenheid had men ook een zwarte cochinkriel mee met de typerende naam Zwarte Lola.

De grote Vlaamse Reus Werner was een kanjer van een konijn. Hij werd vergezeld door een aantal kleinere, schattige konijntjes: Rudy, Prosper, Louis en Mouche.

De cavia’s Jolien, Punkie, Koos, Toos en Swiffer werden liefdevol gekoesterd door onze bewoners.

De kat Redmar echter, een Maine Coon, had zeer veel aantrok. Het leek op een kruising van een kat met een lynx. Een prachtexemplaar!

We hadden onze bewoners in een cirkel geïnstalleerd. Sommige dieren kon men aaien op tafel, andere dieren werden met een dekentje tot bij de bewoners gebracht zodat ze deze op hun schoot konden aaien. Je zag dat de dieren dit gewoon waren. Ze lieten zich maar al te graag van hun beste kant zien voor een foto en bleven rustig bij de bewoners of op tafel zitten. Tina, de hond, liep ondertussen rond in de zaal en kende veel bijval.

Zowel de bewoners, de bezoekers als het personeel genoten van de aanwezigheid van de dieren. Vele verhalen kwamen naar boven. De bewoners vertelden maar al te graag en met veel trots over de dieren die zijzelf vroeger nog hadden gehad. Daarbij vertelden ze over zowel hun huisdieren als boerderijdieren.

Reggy en Nancy willen mensen intense gevoelens laten meemaken met dieren en daar zijn ze zeker in geslaagd.

Bedankt Reggy en Nancy om onze bewoners opnieuw een onvergetelijke namiddag te geven.

Graag tot een volgende keer.

Christine De Smaele